ژئوتکستایل در کنترل فرسایش خاک

خاک یکی از اصلی ترین منابع طبیعی کره زمین جهت زندگی بشر می باشد. تقریبا بیش از ۹۷ درصد نیاز غذایی جهان از طریق خاک تامین می شود.

جهت افزایش کیفیت محصولات کشاورزی در هر کشوری باید از فرسایش خاک جلوگیری کرده و بذرها در خاک مرغوب کاشته شوند.

فرسایش خاک باعث آلوده شدن آب و کوتاه شدن عمر مخازن ذخیره آب و سدها نیز می شود. فرسایش خاک هزینه های گزاف و جبران ناپذیری برای کشور و مردم دارد. از جمله آن می توان به سیل های ویرانگر سال ۹۸ اشاره کرد که بر اثر عدم همخوانی مرتع ها و دام به وجود آمده بود.

 در سال 98 میزان دام ها نسبت به مرتع در استان هایی مانند فارس و کهگلویه و بویراحمد زیاد بوده و پوشش گیاهی لازم از بین رفته و باعث فرسایش خاک شده بود. فرسایش خاک از عوامل اصلی ایجاد سیل های غیرقابل کنترل می باشد. این سیل ها سالیانه میلیاردها تومان فقط به بخش کشاورزی وارد می کند. و اگر ضررهای دیگر را نیز محاسبه کنیم رقم بسیار بزرگتری به دست می آید.

فرسایش خاک به دو صورت بادی و آبی می باشد. جهت کنترل فرسایش خاک روش های گوناگونی وجود دارد. از جمله، پوشش گیاهی، استفاده از بندها، استفاده از شیب شکن ها، استفاده از تراسبندی، استفاده از باد شکن، استفاده از تناوب گیاهی

روش دیگری نیز که اخیراً از ان جهت جلوگیری از فرسایش خاک استفاده می شود، استفاده از ژئوتکستایل می باشد. جهت جلوگیری از فرسایش خاک در اثر بارندگی اطراف رودخانه ها را با الیاف ژئوتکستایل می پوشانند.

برای این کار از ژئوتکستایل نبافته استفاده می کنند زیرا با اینکه آب در آن نفوذ کرده و جذب خاک زیرین می شود، از شسته شدن و عبور خاک زیر ژئوتکستایل و فرسایش خاک جلوگیری می کند.

همچنین در شهرهایی کویری و نزدیک به بیابان های شنی همیشه بادهای شنی موحب آزار شهروندان و آلودگی هوا می شود. معمولا جهت جلوگیری از فرسایش و ایجاد بادهای شنی محوطه ای از بیابان که به شهر ها و مناطق مسکونی نزدیک است را با پوشش های گیاهی مستحکم می کنند.

ولی در مناطقی که امکان رشد گیاهان وجود ندارد، از ژئوتکستایل جهت سفت سازی شن های بیابان و جلوگیری از بادهای شنی استفاده می کنند. ژئوتکستایل از خاک زیرین ژئوتکستایل محافظت کرده و از فرسایش خاک جلوگیری می کند.